🏸 Dzieci Wyleczone Z Autyzmu Forum

O czym w pracy pedagogicznej należy pamiętać w przypadku pracy z dzieckiem ze spektrum autyzmu. Nie oceniaj dziecka za jego zachowanie, na które nie ma wpływu. Modeluj prawidłowe wzorce zachowań. Stwarzaj jak najwięcej okazji do ćwiczenia umiejętności społecznych. Wprowadź kontrakt behawioralny i konsekwentnie trzymaj się jego w 2021 roku osób z rozpoznaniem autyzmu i zespołu Aspergera do 17 lat było w Polsce blisko 74 tys.; w 2019 roku blisko 57 tys. Zdaniem dr Barbary Barteczki-Eckert, psychiatry dzieci i młodzieży, pomimo wzrostu diagnoz, jest ich i tak za mało. Uważa ona, że wydawane są one za rzadko i często za późno, i nie na wyrost. O dostosowaniu podejścia edukacyjnego dla dzieci z zespołem Aspergera i spektrum autyzmu, edukacji domowej, indywidualnym podejściu i wsparciu dla ucznia ze szczególnymi potrzebami oraz technikach pozytywnego wzmacniania – rozmawiamy z Karoliną Łukasiewicz – psycholożką, terapeutką środowiskową, diagnostyką z Terapeutycznej Autyzm a ryzyko chorób somatycznych. 1. Autyzm a rodzina. Diagnoza autyzmu to poważne wyzwanie dla całego systemu rodzinnego. Z etykietą „osoby z autyzmem” przyjdzie borykać się nie tylko choremu dziecku, ale także jego rodzicom, opiekunom i rodzeństwu. Niejednokrotnie rozpoznanie zaburzeń ze spektrum autyzmu stanowi ogromny szok Występujący w tytule termin „uczeń z autyzmem wysokofunkcjonującym” 1. jest być może niezręczny, jednak użyty został w związku z diagnozą otrzymaną przez chłopca, któremu ten tekst jest poświęcony. 1. Obecnie częściej spotykamy termin . wysokofunkcjonujące osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. nauczycieli stwierdziło, iż jedną z ważnych przyczyn autyzmu jest brak ciepła i miłości rodziców, jakiego doświadcza dziecko2. Rozwój medycyny i szeroko rozpowszechnione badania neurologiczne przyczyniły się do tworzenia nowych teorii dotyczących etiologii autyzmu. Jedną z nich była teoria głoszona przez europejskich naukowców. Obiegowe opinie na temat autyzmu, utrudniające diagnozę i podjęcie wczesnej interwencji Opracowanie na podstawie doświadczeń rodziców skupionych wokół forum dyskusyjnego „Strona Dzieci Sprawnych Inaczej”. Poniżej opisane są (w formie tabeli z komentarzem) opinie , z jakimi zetknęli się rodzice poszukując informacji o autyzmie. Praktyka wykazuje, że niektóre cechy u osób z W społecznej świadomości dziecko z autyzmem jest niepełnosprawne intelektualnie, a zespół Aspergera traktuje się jak fanaberię. Myśląc o spektrum autyzmu mamy też w głowie obraz Rainmana - geniusza, który kiepsko radzi sobie z relacjami międzyludzkimi, ale ma nieprzeciętny umysł. Czy faktycznie taka jest prawda? Wyjaśnia Joanna Grochowska, psycholożka i wiceprezeska Fundacji Nietypowe zachowania żywieniowe mogą być sygnałem ostrzegawczym, że dziecko powinno być badane pod kątem występowania autyzmu, jak wynika z nowego badania przeprowadzonego przez Penn State College of Medicine (USA). Autyzm i nietypowe zachowania żywieniowe Badania Susan Mayes, profesor psychiatrii, wykazały, że nietypowe zachowania żywieniowe występowały u 70% dzieci z autyzmem Potrzeba relacji w podobnym stopniu jak rówieśników. Szereg badań (np. Smith, Lovaas, Lovaas, 2002; Chamberlain, Kasari, Rotheram-Fuller, 2007) wskazuje na to, że osoby z zespołem Aspergera i/lub autyzmem wykazują potrzebę angażowania się w bliższe relacje społeczne. Jobe i White (2006) wymieniają badania, na podstawie których Przez wiele lat nie było leku na ALD - powstał dzięki determinacji ojca jednego z chorych dzieci (z wykształcenia ekonomisty). Samodzielnie studiując biochemię, wpadł na pomysł podawania substancji zapobiegającej powstawaniu uszkodzeń mózgu - mieszaniny kwasów oleinowego i erukowego. Pojawia się tzw. fiksacja na konkretnych przedmiotach czy zachowaniach. Dzieci z autyzmem bawią się zawsze w taki sam sposób, zachowując idealny porządek rzeczy i rytuałów. Jakiekolwiek naruszenie biegu zdarzeń czy ułożenia zabawek może w nich powodować głęboki lęk, a nawet agresję, histerię czy ataki szału. ed0LiM5. Czy diagnoza autyzmu jest wyrokiem? Czy terapia jest w stanie zahamować lub wręcz cofnąć chorobę? Dawniej sądzono, że autyzmu nie można wyleczyć. W większości przypadków jest to prawdą – wiele osób całe życie zmaga się z objawami autyzmu. Symptomy autyzmu mogą ulec złagodzeniu, a niektóre osoby dotknięte tym zespołem są w stanie prowadzić samodzielne życie. Trudno uznać to jednak za całkowite wyleczenie. Częściej zdarza się, że u dzieci wcześnie zdiagnozowanych, u których szybko podjęto terapię, objawy autyzmu ulegają wyraźnemu zmniejszeniu. Może dojść do sytuacji, w której u dziecka nie występują żadne niepokojące symptomy, a dziecko dobrze radzi sobie w przedszkolu lub szkole. Dzieci te można uznać za wyleczone. Według danych szacunkowych, dzięki wczesnej diagnozie i terapii 10-15% dzieci dotkniętych autyzmem ma szanse na to, by uznać je za wyleczone. Z tego co piszesz, na razie nie ma się czym martwić. Twój synek jest jeszcze malutki, ma prawo robić to wszystko co cię Takie małe dziecko rzadko kiedy reaguje na swoje imię w każdej sytuacji,2. nie musi znać jeszcze części ciała - niektóre dzieci robią to w tym wieku, ale Twoje dziecko pewnie robi za to coś innego, czego one jeszcze nie potrafią; zębami - może mu się podoba i to taki etap, ale czasem wiąże się z pasożytami, można zrobić badanie na wszelki wypadek, bo dzieci często je łapią np w piaskownicy; 4. machanie rączkami u małych dzieci, zwłaszcza przy protestowaniu, nie jest niepokojące, jeśli machałby sam, bez wyraźnego kontekstu, możnaby było się zastanawiać, ale z tego co piszesz o kontakcie z synkiem powinno "przejść" jak wymysli sobie inna forme zaprzeczenia;5. i 6 bardzo często małe dzieci łapią się za uszy, główke, jak są zmęczone; 7. ważne, że wypowiada sylaby, kiedy je wypowiada możesz je od razu łaczyć ze słowem, które oznaczają - np. pokazywać na siebie przy mama, albo na tata, jak mowi tata, po jakimś czasie załapie; 8. takie protesty moga być problemem, ale nie oznaczają autyzmu, zwłaszcza w kontekście całej reszty; 9. 5-10 minut to akuratny czas dla takiego malutkiego też uwagę na jego mocne strony; na to, że rozumie część tego, co się do niego mówi, nawiązuje kontakt wzrokowy, że czasami reaguje na "nie wolno" a to i tak czasami jest sukces u takiego malucha, tańczy, robi buziaki, no super!Oczywiście żadnych obaw nie można lekceważyć, bo lepiej wszystko dokładnie sprawdzić niż żalować. Ale myślę, że spokojnie możesz poczekać jeszcze z poł roku i jeśli pojawi się więcej niepokojących rzeczy - udać się do specjalisty. Mam nadzieję, że wszystko będzie w porządku, dawaj znać! Autyzm to odmienny od typowego sposób rozwoju człowieka, objawiający się różnicami w sposobie komunikacji, nawiązywania relacji, wyrażania emocji, uczenia się oraz różnorodnym schematem zachowań. Każda osoba z autyzmem jest indywidualnością, a wymienione wcześniej cechy mogą występować w różnym natężeniu. Autyzm dotyczy wielu obszarów funkcjonowania i sprawia, że osoby ze spektrum rozwijają się inaczej. AUTYZM WYSTĘPUJE W POLSCE U 1 NA 100 OSÓB. Dlaczego mówimy o spektrum autyzmu? W przypadku autyzmu mówi się o spektrum zaburzeń, ponieważ nie istnieje jeden wzorzec poziomu funkcjonowania charakteryzujący osoby z autyzmem. Oznacza to, że autyzm może przyjmować zupełnie inną postać, od łagodnych objawów, po bardzo nasilone, utrudniające funkcjonowanie w każdej sferze życia. Czy autyzm można wyleczyć? Autyzm towarzyszy osobie przez całe życie, jednak dzięki odpowiedniej opiece i właściwie dobranej terapii można w znaczącym stopniu poprawić jej funkcjonowanie. Im wcześniejsza diagnoza i idąca za nią indywidualna terapia, tym większa szansa na poprawienie jakości życia osób z autyzmem i ich rodzin. Autyzm u dorosłych Zazwyczaj autyzm jest diagnozowany we wczesnych latach życia, natomiast zdarzają się sytuacje, gdy diagnoza zostaje przeprowadzona dopiero u dorosłych osób. Wykorzystuje się do niej narzędzia i pomoce diagnostyczne dostosowane do wieku osoby. Szczególną uwagę zwraca się również na jej codzienne funkcjonowanie. Podobnie jak dzieci z autyzmem, osoby dorosłe mogą mieć trudności z relacjami międzyludzkimi, przekazywaniem komunikatów werbalnych czy wykazywać niechęć do zmian. Dla jakości ich codziennego życia kluczowe są jak najwcześniejsza diagnoza oraz działania terapeutyczne, które pozwalają zdobyć im umiejętności pozwalające żyć samodzielnie, pracować i funkcjonować w społeczeństwie. Objawy i sygnały autyzmu Pierwsze sygnały autyzmu mogą pojawić się przed 3 rokiem życia. Zdarza się jednak, że już w okresie niemowlęcym rodzice zauważają, że ich dziecko rozwija się inaczej. Nie istnieje całościowy wzorzec zaburzeń, jednak rodzice powinni zwrócić szczególną uwagę na niektóre zachowania dziecka. Jak rozpoznać pierwsze sygnały autyzmu? Twoje dziecko: Nie mówi lub ma kłopoty z mówieniem. Nie wchodzi w relacje i interakcje z innymi ludźmi. Przejawia stereotypowe zachowania i zabawy (np: macha rączkami, używa nietypowych przedmiotów do zabawy, układa zabawki w długie rzędy). Nie nawiązuje kontaktu wzrokowego. Nie naśladuje. Nie wykonuje prostych poleceń (np. usiądź, daj). Ma trudność z koncentracją uwagi. Sygnały autyzmu związane z zaburzeniami mowy i komunikowania się Objawy autyzmu dotyczą w dużej mierze sfery komunikacji. Dziecko może mieć problemy z nawiązywaniem kontaktów oraz zwykłą rozmową z innymi. Pierwszym z sygnałów, na które rodzic powinien zwrócić uwagę, jest brak gaworzenia. Poza brakiem początków mowy, może być to także uboga mimika i rzadkie okazywanie emocji. Trudności w nawiązywaniu kontaktu z dzieckiem Rodzice dzieci, u których później zdiagnozowano autyzm, często wspominają, że już w okresie niemowlęcym zdarzały się sytuacje, gdy dziecko błądziło wzrokiem i sprawiało wrażenie nieobecnego. Symptomy zaburzeń ze spektrum autyzmu mogą być widoczne podczas prób zaangażowania dziecka w zabawę lub inne wspólne aktywności, zarówno przez rodziców, jak i rówieśników. Może być to brak reakcji dziecka na podawaną zabawkę lub pokazywany przedmiot. Powtarzająca się sytuacja, gdy dziecko nie będzie zainteresowane, powinna skłonić rodziców do zbadania, z czego wynika brak entuzjazmu u dziecka. Należy zwrócić szczególną uwagę na reakcję dziecka po próbie nawiązania kontaktu uśmiechem lub wypowiedzeniem jego imienia. Powtarzający się brak odpowiedzi na te komunikaty, można uznać za niepokojący. Inne sygnały spektrum autyzmu Rutynowe czynności. Zabawa dziecka z autyzmem często przebiega w ten sam sposób, tą samą zabawką przez wiele godzin – podejrzenia może więc wzbudzić sytuacja, gdy dziecko dobrze czuje się wykonując rutynowe czynności przez dłuższy czas. Wpatrywanie się w jeden punkt przez długi czas. Może to być wielogodzinne patrzenie się na wskazówki zegara, pranie w pralce czy wycieraczki samochodu. Nieprzywiązywanie się do osób, które cyklicznie pojawiają się w domu. Na pierwszy rzut oka wygląda to, jakby dziecko ignorowało przyjazd babci czy cioci, ale w rzeczywistości może to być sygnał zaburzeń. Dziecko nie lubi dotyku lub wręcz nie pozwala się dotykać. Rodzice powinni zbadać przyczynę takiego zachowania, a swoje wątpliwości skonsultować ze specjalistą. Zachowania stereotypowe, np. machanie rękami bez przyczyny lub kręcenie się w kółko przez dłuższy czas. Są one dość specyficzne i rodzice są w stanie zauważyć czy jest to chwilowa zabawa, czy cyklicznie powracająca, nieuzasadniona czynność. Autostymulacja. Są to zachowania mające na celu dostarczenie sobie doznań sensorycznych. Podczas autostymulacji dziecko koncentruje na nich maksimum swojej uwagi i zazwyczaj nie jest w stanie skupić się na przetwarzaniu innych bodźców z otoczenia. Zachowania te mogą stymulować każdy z pięciu zmysłów. Przykładem może być podskakiwanie, machanie rękami, uderzanie w stół, rytmiczne kiwanie się w różnych kierunkach czy chodzenie po okręgu. Autostymulacja może występować w sposób ciągły, bądź pojawiać się tylko w specyficznych momentach takich jak znudzenie, zaniepokojenie lub odczuwanie stresu. Życie w schemacie. Osoby z autyzmem bardzo często opracowują swoje schematy zachowań, które pozwalają im odnaleźć się w typowych czynnościach, jak np. nalewanie do szklanki tej samej ilości napoju czy ubieranie się zawsze w tej samej kolejności. Schematy te często przypominają rytuały, które wiążą się z codziennymi sytuacjami, takimi jak wyjście do sklepu, droga do szkoły czy nawet zadawania tego samego pytania. Dziecko z autyzmem może oczekiwać tej samej odpowiedzi, za każdym razem, gdy je zadaje. Dodatkowo osoby w spektrum bardzo przywiązują się do harmonogramu dnia, którego przebieg punkt po punkcie daje im poczucie spokoju i bezpieczeństwa. Istotny jest dla nich punktualny przebieg każdej z zaplanowanych czynności. Do ogromnego niepokoju może prowadzić je sytuacja, gdy wypracowany wcześniej schemat nie może się spełnić. Autyzm to ocean możliwości. Wspomniane symptomy to jedynie wskazówki – mogą pojawić się u dzieci z autyzmem w różnej konfiguracji i nasileniu. Jeżeli zauważysz któreś z nich u swojego dziecka, poproś o skierowanie do placówki oferującej diagnozę lub skorzystaj z prywatnych poradni. Do oceny ryzyka wystąpienia zaburzeń ze spektrum autyzmu wykorzystuje się badanie przesiewowe M-CHAT- R/F. Narzędzia może być używane zarówno przez specjalistę w procesie diagnozy, jak i w ramach wizyt kontrolnych u lekarza rodzinnego, a także w domu przez rodzica. Diagnozę autyzmu może postawić jedynie specjalista. Pamiętajmy, że autyzm wpływa na całe życie. Dlatego tak ważna jest akceptacja i zrozumienie. Bo razem możemy stworzyć lepszy świat dla osób z autyzmem! Jakub przyszedł na świat w jednym z amerykańskich szpitali drogą cesarskiego cięcia w 36. tygodniu ciąży (waga urodzeniowa 2,77 kg, stan zdrowia według skali Apgar w normie1). Przygnębiającą diagnozę postawiono ostatecznie, gdy miał 2,5 roku - PPD-NOS (ang. pervasive developmental disorder not otherwise specified, PPD-NOS), czyli całościowe zaburzenie rozwoju niezdiagnozowane inaczej. 08 marzec 2018 Artykuł na: 9-16 minut dziecko Zdrowe zakupy Dla laika taka diagnoza jest zupełnie niezrozumiała, zwłaszcza w części "niezdiagnozowane inaczej", dlatego rodzice Jakubka zaczęli ten temat drążyć. Dowiedzieli się od lekarzy, że całościowe zaburzenie rozwoju (CZR) to kategoria odnosząca się do zaburzeń powiązanych z trudnościami w komunikacji i kontaktach społecznych (także z nietypowymi zachowaniami i brakiem siły fizycznej), do której zalicza się autyzm dziecięcy czy zespół Aspergera. Ale co oznacza określenie "niezdiagnozowane inaczej"? Otóż wtedy, gdy dziecko nie spełnia wszystkich kryteriów jednego z zaburzeń, ale wykazuje wymienione objawy i zachowuje się w charakterystyczny sposób, rozpoznaje się całościowe zaburzenie rozwoju niezdiagnozowane inaczej, czyli PDD-NOS. I tak właśnie było w przypadku Jakuba. Według oświadczenia rodziców pierwsze objawy wystąpiły u chłopca, gdy miał 22 miesiące, po szczepieniu przeciwko śwince, odrze i różyczce (szczepionka MMR). Wyniki wcześniejszych badań kontrolnych nie dawały żadnych powodów do niepokoju, dziecko było pogodne i szukało kontaktu z otoczeniem. Niestety w ciągu kolejnych miesięcy chłopiec przestał mówić, stał się niespokojny i pobudliwy, z trudnością utrzymywał kontakt wzrokowy i przestał reagować na swoje imię. Pod oczami miał cienie, a na skórze pojawiła się czerwona wysypka. Postanowiono w związku z tym poddać go kompleksowemu badaniu neuropsychiatrycznemu, by ocenić, jak przebiega jego rozwój. Wyniki przedstawiały się następująco: Skala Rozwoju Niemowlęcia Baileya II - wskaźnik rozwoju umysłowego 25%). Jakub był karmiony piersią przez 3 miesiące, dopóki nie wystąpiła u niego kolka z silnymi wzdęciami. Stało się to powodem zmiany sposobu odżywiania dziecka, czyli stosowania mleka modyfikowanego dla niemowląt. Po 6 miesiącach dietę poszerzono o płatki ryżowe, później włączono do niej płatki z pełnoziarnistych zbóż, co jednak wiązało się z ekspozycją na gluten. W okresie bezpośrednio poprzedzającym diagnozę dieta chłopca była stosunkowo uboga ze względu na nietolerancję mleka i niechęć do pokarmów stałych. Chłopiec często się przeziębiał i miał tzw. pieluszkowe zapalenie skóry, a także nieustępującą przez miesiąc żołądkową infekcję wirusową z uporczywą biegunką i wymiotami. Szczepienia zostały wykonane zgodnie z kalendarzem. Zdaniem rodziców po wakcynacji Jakubek przez kilka dni był marudny. W wywiadzie rodzinnym stwierdzono, że rodzice odznaczali się ogólnie dobrym stanem zdrowia, nie występowały u nich alergie, choroby autoimmunologiczne ani zaburzenia ze spektrum autyzmu. W opisie okoliczności, które mogły sprzyjać zahamowaniu rozwoju dziecka, uwzględniono także to, że matka miała dwie plomby amalgamatowe, a w domu, gdzie mieszka rodzina, ściany były pomalowane farbami zawierającymi ołów. Badania laboratoryjne wykazały u chłopca wiele nieprawidłowości: nietolerancję laktozy, nieprawidłowy skład flory jelitowej i obecność w niej grzybów, zapalenie śluzówki jelita i zwiększoną przepuszczalność jego ściany, obecność przeciwciał IgG przeciwko gliadynie (co może wskazywać na celiakię) i innym składnikom pokarmowym, niedobór mikroelementów i kwasów tłuszczowych, lekką mitochondropatię i mutację w genie s-transferazy glutationu. Wyjaśnijmy, że mitochondropatia to grupa słabo poznanych, genetycznie uwarunkowanych chorób, których przyczyną są zaburzenia fosforylacji, a tym samym funkcjonowania łańcucha oddechowego w mitochondriach. Autyzm: zaczynamy leczenie Precyzyjna diagnoza umożliwiła wdrożenie odpowiedniego postępowania. Przede wszystkim z diety Jakuba wykluczono na trzy miesiące wszelkie pokarmy mogące zawierać gluten oraz te, których nietolerancję stwierdzono badaniem immunoglobulin IgG. W ramach terapii służącej poprawie stanu jelit chłopiec przyjmował przez 7 dni 3 razy dziennie po jednej tabletce rifaksyminy (200 mg) oraz przez 3 miesiące 2 razy dziennie po 2 tabletki nystatyny (500 000 a ponadto kombinację probiotyków (18 mld komórek dziennie) i enzymy trawienne: 2 tabletki dziennie podczas posiłku, oraz węgiel - w marę potrzeby. Zastosowano również takie suplementy diety jak tran (łyżeczka 2 razy dziennie), zestaw witamin i mikrolementów wykorzystywany w terapii ASD (raz dziennie), cytrynian cynku (30 mg dziennie), cytrynian magnezu (150 mg 2 razy dziennie) oraz zestaw wspomagający metylację: kwas foliowy i folinowy, witaminy B, trójmetyloglicyna, N-acetylocysteina (jedna kapsułka dziennie). Autyzm: efekty kuracji Już kilka dni po wdrożeniu terapii chłopiec zaczął mówić i przyswajać nowe słowa. Nawiązywał też kontakt wzrokowy i wykazywał chęć do zabawy z rodzicami. Po mniej więcej dwóch miesiącach ustały napady złości, poprawił się nastrój chłopca i stał się on bardziej energiczny. Jakub źle znosił ograniczenia w diecie, próbował wymuszać podanie zabronionych pokarmów, a nawet podbierać je, gdy tylko nadarzała się okazja. Stan skóry nie tylko się nie poprawił, ale wręcz uległ pogorszeniu. Stolce nadal były luźne i obfite. Leczenie rozszerzono więc o środki przeciwgrzybicze (flukonazol 100 mg, raz dziennie przez 30 dni), zestaw aminokwasów i koenzym Q10. Wprowadzono ponadto podawanie Saccharomyces boulardii, szczepu drożdży, który w badaniach na modelach zwierzęcych hamuje rozwój innych szkodliwych grzybów. Okazało się to strzałem w dziesiątkę - poprawiły się stolce i stan skóry. Zdaniem rodziców Jakubek dobrze znosił terapię, a jedyną niedogodnością była liczba i częstotliwość przyjmowania leków oraz suplementów - w sumie aż 19 dziennie! Kompleksowe badania przeprowadzone po 4 miesiącach pokazały jednak, że zaangażowanie rodziców nie poszło na marne. Chłopiec wyraźnie uspokoił się i coraz lepiej mówił, a stan jego jelit poprawił się na tyle, że można było zmniejszyć dawki probiotyków i suplementów. Niemniej zadecydowano o kontynuowaniu leczenia przeciwgrzybiczego i podawania Saccharomyces, a także przepisano chłopcu podskórne zastrzyki witaminy B12 (3 razy w tygodniu). Decyzję o suplementacji witaminy B12 podjęto na podstawie opublikowanych doniesień o jej niedoborze w mózgu w przypadkach zaburzeń ze spektrum autyzmu i schizofrenii2. Jej skutki okazały się wprost fenomenalne - już po kilkunastu dniach zaobserwowano, że słownictwo chłopca uległo poszerzeniu, poprawiła się ponadto jego mowa i potrafił się skoncentrować na jednej czynności przez 20-30 minut. Początkowo te zmiany było utrwaliły. Chłopiec został przyjęty do żłobka, gdzie niczym się nie wyróżnia wśród rówieśników. Jest lubiany, bez trudu wchodzi w relacje z innymi maluszkami, zabawa z nimi sprawia mu przyjemność, podobnie jak przestrzeganie codziennej rutyny. Rodzice po raz pierwszy od długiego czasu odetchnęli z ulgą. Coraz więcej przypadków autyzmu Zaburzenia ze spektrum autyzmu, określane również u nas jako ASD (ang. autism spectrum disoreder), są diagnozowane u dzieci coraz częściej. Pod tą nazwą kryją się autyzm, zespół Aspergera, zespół Retta i inne, niezdiagnozowane całościowo zaburzenia rozwoju (PDD-NOS). Wszystkie charakteryzują się osłabieniem zdolności komunikacyjnych i społecznych, powtarzalnością zachowań (stereotypia), nierzadko w połączeniu z opóźnieniem rozwoju i napadami drgawek. Częstość występowania tych zaburzeń ocenia się ostatnio na 1:91 (USA), w innych krajach jest nawet większa (1:50 w Wielkiej Brytanii). Stwierdza się je 4-5 razy częściej u chłopców niż u dziewczynek. Aczkolwiek zaburzenia ze spektrum autyzmu są przynajmniej częściowo uwarunkowane genetycznie (zidentyfikowano ponad 100 genów zwiększających ryzyko wystąpienia ASD), to oddziaływanie środowiskowe jest również ważne. W innym przypadku trudno byłoby wytłumaczyć, czym został spowodowany tak duży wzrost częstości występowania tych zaburzeń w ciągu ostatnich 20 lat. Czynniki środowiskowe w rozwoju zaburzeń ze spektrum autyzmu: ekspozycja na toksyczne pierwiastki i związki: ołów, związki rtęci, mangan, arszenik, DDT i inne środki owadobójcze, alkohol etylowy; szczególnie niebezpieczny jest kontakt z tymi substancjami w trzecim trymestrze ciąży; kilkaset powszechnie używanych na co dzień substancji - pojedyncze doniesienia, brak badań epidemiologicznych; różyczka u matki, zwłaszcza w pierwszych 8 tygodniach ciąży; niedobór/niski poziom kwasów tłuszczowych omega-3. Związek pomiędzy szczepieniami ochronnymi a wystąpieniem autyzmu nie został potwierdzony w badaniach epidemiologicznych3. Bibliografia Fitzgerald K. i wsp., Global Adv. Health Med., 2012, 1(4) Zhang Y. i wsp., PLOS One, 2016 Landrigan Current Opin. Ped., 2010, 22 Quinrui L. i wsp., Front. Cell. Neurosci, 2017 Marchetto i wsp., Cell 143, 2010 (4) ARTYKUŁ UKAZAŁ SIĘ W: Holistic Health 2/2018 W Europie żyje około 5 milionów osób z autyzmem, jednak liczba ta może być zaniżona. Trudno bowiem dokładnie zdiagnozować to zaburzenie, szczególnie u dzieci, u których pierwszą diagnozę można postawić dopiero po ukończeniu drugiego roku życia. Zobacz film: "Pierwsze objawy autyzmu" 1. Czym jest autyzm? Autyzm jest całkowitym zaburzeniem [rozwoju dziecka](( Nieprawidłowości występują na wszystkich etapach życia. Pierwszy objawem, jest brak kontaktu wzrokowego. Dziecko nie utrzymuje go lub jest on bardzo krótki, tak jakby patrzyło przez osobę, a nie na nią. Drugim, często występującym objawem, są problemy w komunikacji. Dzieci z autyzmem są często introwertykami, wycofanymi ze społeczeństwa i zwykle nie odczuwają potrzeby nawiązywania i podtrzymywania kontaktów z rówieśnikami. Innymi objawami, na które warto zwrócić uwagę, obserwując dziecko są: nadwrażliwość na dźwięki czy dotyk, słaba mowa lub jej brak, zapętlanie się przy wykonywaniu pewnych czynności lub wypowiadaniu danego słowa. Czasem dochodzi do tego upośledzenie umysłowe. 2. Diagnozowanie autyzmu W szczególnych przypadkach zdiagnozowanie autyzmu jest możliwe już u dzieci kilkunastomiesięcznych. Jednak pewną diagnozę można postawić dopiero po drugim roku życia. Do tej pory zdarzają się przypadki, że autyzm jest wykrywany u nastolatków, a nawet osób dorosłych. Dzieje się tak, ponieważ u każdego wygląda i objawia się inaczej, czasem objawy nie są mocno nasilone i mogą być mylone z innymi zaburzeniami lub tłumaczone cechami charakteru. 3. Badanie pozwalające wykryć autyzm u niemowląt Szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych na 166 urodzonych dzieci jedno ma autyzm. Ten problem jest tak powszechny, że cały czas trwają badania nad istotą autyzmu. Właśnie, na łamach prestiżowego czasopisma Nature, badacze z Uniwersytetu Karoliny Północnej opublikowali wyniki swoich najnowszych badań. Przebadali oni grupę 148 dzieci, których starsze rodzeństwao miało zdiagnozowany autyzm. Dzieciom wykonywano rezonans magnetyczny w wieku 6 miesięcy, roku i dwóch lat. Następnie otrzymane wyniki analizowano za pomocą specjalnego algorytmu. Dzięki niemu udało się wytypować dzieci, u których w wieku dwóch lat potwierdzono diagnozę autyzmu. Algorytm wytypował to z 80-procentową dokładnością. Wcześniejsze wykrycie autyzmu u dziecka pozwala na szybsze rozpoczęcie terapii i leczenia go. Daje także czas na przystosowanie mieszkania, znalezienia odpowiedniej placówki oraz specjalistów, którzy będą w stanie pomóc rodzicom dziecka z autyzmem. polecamy

dzieci wyleczone z autyzmu forum